ความชาญฉลาดของคนไทยอีกอย่างหนึ่งคือการนำ “ดอกไม้” มาปรับเปลี่ยนให้เป็นอาหารคาวและหวานได้อย่างแนบเนียน “ขนมดอกโสน” เป็นของหวานอีกชนิดหนึ่งที่หลายคนหลงลืมกันไป ขนมดอกโสน ภาษาถิ่นเรียกว่า “กวานกาวอะรอย” เป็นอาหารพื้นบ้านที่มีการถ่ายทอดวิธีการทำสืบต่อกันมา โสน เป็นไม้สกุลเดียวกับแคเป็นไม้ล้มลุกอายุ 1 ปี มักขึ้นเองตามธรรมชาติ ในประเทศไทยมีหลายพันธุ์ คือ โสนหิน โสนคางคก โสนหางไก่ใหญ่ โสนหางไก่เล็ก ดอกโสนมีกลิ่นหอมเฉพาะตัว มีรสออกหวานเล็กน้อย เหมาะแก่การใช้ประกอบอาหาร อาทิ ดอกโสนผัดหรือลวกจิ้มกับน้ำพริกกะปิ แกงส้มดอกโสน ดอกโสนผัดไข่ ส่วนอาหารหวานก็มี ข้าวเหนียวมูนดอกโสน และขนมดอกโสนที่เรารู้จักกันดี วิธีการทำขนมดอกโสนแต่ละพื้นที่ไม่เหมือนกัน อย่างถ้าเป็นจังหวัดอยุธยาจะนำดอกโสนมาคลุกกับแป้งข้าวเจ้า แป้งมัน มะพร้าวทึนทึกขูด และน้ำตาลปี๊บ จากนั้นพรมน้ำพอให้เหลวจึงนำมาใส่ใบตองคล้ายกับขนมใส่ไส้ ส่วนบางแห่งจะนำดอกโสนมาคลุกกับแป้งข้าวเจ้า แล้วนำไปนึ่งจนสุกจึงนำมาคลุกกับมะพร้าวขูดและน้ำตาลปี๊บที่เคี่ยวแล้ว